ยังไม่เคยลืมคำสัญญาที่เคยให้ไว้
จะรอเพียงแค่เธอไม่ว่าเป็นภพชาติใด
ต่อให้โชคชะตาจะกั้นเราไกลแค่ไหน
ยังเป็นเธอเสมอในทุกๆ ลมหายใจ
ต่อให้ต้องตายก็ยอม
เมื่อใจเราสองนั้นได้มาผูกพัน
มันจึงเหมือนเอาเชือกด้ายมามัดมือแล้วก็ผูกกัน
จิตตกอยู่ในภวังค์ก็เหมือนกับการผูกกรรม
ดวงจิตประภัสสร หรือว่าโทษที่รอลงทัณฑ์
แม้คืนวันได้ผันผ่านเป็นอสงไขย
ใจยังยึดมั่นถือมั่นมันยังหลงใหล
เวียนว่ายตายเกิดที่คฤหัสถ์ต่างก็สงสัย
จะเกิดภพชาติใดจะตามเธอไปไม่ว่าหนไหน
เมื่อเทียนไขได้โดนจุดขึ้นมันย่อมมีแสง
เมื่อความรักได้เกิดขึ้นมันย่อมมีแผล
เมื่อมีน้ำเป็นธรรมดามันย่อมมีแหน
ราตรีย่ำมามีดวงดาราและก็มีแข
เมื่อเราหว่านแห ลงในรักจิตก็ปรุงแต่ง
นำรักมาเชยชม แล้วใช้อารมณ์มาร่วมกินแบ่ง
มีกรรมเป็นแดนเกิดและไม่ประเสริฐในทุกตำแหน่ง
จะเกิดภพชาติใดฉันตามเธอไปในทุกหนแห่ง
ยังไม่เคยลืมคำสัญญาที่เคยให้ไว้
จะรอเพียงแค่เธอไม่ว่าเป็นภพชาติใด
ต่อให้โชคชะตาจะกั้นเราไกลแค่ไหน
ยังเป็นเธอเสมอในทุกๆ ลมหายใจ
ต่อให้ต้องตายก็ยอม
หาได้มีญาณ มีเพียงรูปกายที่หลงในรัก
หลงรูปกลิ่นเสียง ในใจมันจึงไม่มีมรรค
สมุทัยนิโรธแต่ทำไมใจยังทุกข์นัก
หรือว่าต้องนิพพานจะทำให้ใจเรานั้นได้พัก
ใจไม่แกร่งพอ เพราะไม่ใช่ธาตุปฐวี
บางครั้งก็เจ็บแสบเหมือนโดนฟาดอัสนี
ผืนดินกลบหน้าแล้วเน่าไปในปฐพี
จะวนไปสักกี่กัป ฉันก็จะรักกับเธออยู่ดี
ฉันยอมไม่หลุดพ้นจากวัฏสงสาร
ฉันยอมจำเจกับการได้ครองสังขาร
อาทรและฟุ้งซ่านไม่อาจจะเข้ากรรมฐาน
เพราะรักที่ให้ไปมันมากมายและก็ไพศาล
หลงในรักไม่ใช่ตะโจหรือว่ามังสัง
หลงในเธอไม่ใช่เพียงรูปหรือว่าเนื้อหนัง
หากต้องจากกันไปจะเจอกันใหม่อีกในภายหลัง
ไม่ว่าภพชาติใดจะรักกันไปหากว่าใจหวัง
ยังไม่เคยลืมคำสัญญาที่เคยให้ไว้
จะรอเพียงแค่เธอไม่ว่าเป็นภพชาติใด
ต่อให้โชคชะตาจะกั้นเราไกลแค่ไหน
ยังเป็นเธอเสมอในทุกๆ ลมหายใจ
ต่อให้ต้องตายก็ยอม
ทุกรูปกายย่อมมีการเกิดดับ
แต่ความรักฉันจะอยู่กันไปอีกชั่วกัป
ทุกการเกิดและตั้งอยู่มันก็ต้องดับ
หากผูกสัญญาก็วนเวียนไปนานอีกชั่วกัป
ทุกรูปกายย่อมมีการเกิดดับ
แต่ความรักฉันจะอยู่กันไปอีกชั่วกัป
ทุกการเกิดและตั้งอยู่มันก็ต้องดับ
หากผูกสัญญาก็วนเวียนไปนานอีกชั่วกัป
ต่อให้ต้องตายก็ยอม
ให้ชีพมลายก็ยอม
จะเป็นเธอเสมอ ให้ชีพมลายก็ยอม